Tim Klop

Technical warehouse assistent Tim Klop (56) van Hitachi Vantara kampt al zijn hele leven met dyslexie. Dat heeft hem er niet van weerhouden in 2019 de interne opleiding Logistiek Teamleider niveau 3 van ROC Rivor te starten. Met zijn diploma én de eerste Lang Leven Ontwikkelen-award op zak, kijkt hij tevreden terug op twee ontzettend leerzame jaren.

De schoolbanken ruilde Tim al een aantal decennia geleden om voor de werkvloer. Fijne herinneringen heeft hij niet echt aan zijn schooltijd. ‘Ik ben opgegroeid met dyslexie. In de jaren dat ik naar school ging, was daar weinig of geen aandacht voor. De kennis en tools waren er simpelweg niet om er goed mee om te gaan. Ik heb zodoende nooit leren leren en ik groeide op met het idee dat ik iets mankeerde. Veel dingen waren voor mij gewoon niet weggelegd.’

Geen wonder dat Tim twijfelde toen zijn werkgever hem aanbood een incompany opleidingstraject te volgen. Medewerkers kregen de kans hun opgebouwde kennis een vaardigheden om te zetten in een diploma. Tim: ‘Ik dacht dat ik dat niet zou kunnen. Ik had een bepaald beeld van mezelf door de dingen die ik in het verleden had meegemaakt. Een diploma halen? Ik? Dat zag ik niet gebeuren. Maar de mensen van ROC Rivor praatten op me in en zeiden dat er een goede kans bestond dat ik zou slagen. Ze hadden er vertrouwen in. Dat gaf me een goed gevoel en ik besloot ervoor te gaan. We zien wel waar het schip strand, dacht ik bij mezelf. Ik mocht extra instaptoetsen doen en die haalde ik. Met wat kunst en vliegwerk is het uiteindelijk allemaal erg goed afgelopen.’

Naast zijn fulltime baan bij Hitachi Vantara, schoof hij op donderdagmiddagen met veertien collega’s aan bij de les. ‘Gelukkig klikte het goed met de docenten. Ik kreeg van hen begeleiding die bij me paste. Natuurlijk was ik niet de enige student, dus ik verwachtte ook geen privélessen, maar ik ben tevreden over de aandacht die ik en mijn dyslexie kregen.’ Zo werden tussentijdse toetsen bijvoorbeeld op a2-formaat voor hem afgedrukt, zodat hij ze beter kon lezen. Bovendien werden al zijn vragen altijd goed beantwoord en werd er een duidelijke structuur in het leerplan aangelegd. ‘Dat werkte voor mij erg goed’, vertelt Tim. ‘Steeds keken we een maand vooruit. Fijn dat de docenten me die structuur boden. Ze vertelden me steeds heel duidelijk wat ik precies moest leren. Ik ben erg tevreden over hoe zij het aangepakt hebben.’

Naast de lesuren kregen de studenten huiswerk mee. ‘Daar zou je gemiddeld ongeveer een uur per week aan kwijt zijn, werd er gezegd, maar ik had tien keer zoveel tijd ervoor nodig. Ik volgde in mijn vrije tijd bijlessen om de stof onder de knie te krijgen.’

Toen de coronapandemie uitbrak, werden de lessen niet langer fysiek gegeven, maar online. Een hele uitdaging voor Tim. ‘Ik had nog nooit met een pc gewerkt en moest dat allemaal leren. Geen gemakkelijke opgave, maar het is me uiteindelijk gelukt.’

Gedurende het traject heeft Tim een aantal keren overwogen te stoppen. ‘Het kostte me allemaal ontzettend veel energie en tijd en vooral in het begin dacht ik regelmatig dat ik het niet aankon. Ik zag dan ook dat collega’s veel minder moeite hadden en hogere cijfers behaalden. Maar ik leerde wel dat je niet naar anderen moet kijken. Ik begon bij nul, maar kreeg langzamerhand steeds meer vertrouwen in mijn eigen kunnen. Ik heb in die twee jaren echt een stuk zelfbewustheid gekweekt. Vroeger kwam ik zeker niet in de buurt van een computer. Ik wist niet hoe het werkte en dacht dat ik het niet kon. Nu zeg ik vaak tegen mezelf dat ik iets misschien nú nog niet onder de knie heb, maar het nog wel kan gaan leren. Dat is een heel andere insteek die me veel verder brengt. Ik ben ook assertiever geworden.’

De opleiding heeft hem niet alleen meer zelfvertrouwen gegeven, maar ook vakkennis. ‘Ik ben mijn eigen teamleider beter gaan begrijpen. Ik snap het nu wanneer hij bepaalde beslissingen neemt en begrijp ook waarom sommige dingen belangrijk zijn, zoals een schone werkvloer.’

Tim is blij met de begeleiding die hij vanuit ROC Rivor en zijn werkgever heeft gekregen. ‘Maar uiteindelijk heb ik het toch vooral zelf gedaan. Een hele mijlpaal die ik heb bereikt. De grootste winst van de opleiding is wel dat ik nu weet dat zo ongeveer alles mogelijk is. Het is buitengewoon lekker om gewaardeerd te worden. Het is dus wel degelijk mogelijk om op latere leeftijd iets te bereiken, zelfs met dyslexie.’